Grand Canyon

Bijtijds opgestaan, vanwege de rit naar de Grand Canyon die we voor de boeg hadden. En we wilden er op tijd zijn vanwege onze  helikopter-vlucht. Weer een hoogtepunt,  en niet helemaal gratis (...) maar ja we komen hier niet zo vaak... 

Toen we weg wilden rijden, werd er door 3 boys geroepen dat Christian niet in de camper zat. Motor weer uit en Eric en ik een rondje lopen. Eric trof hem in het toiletgebouw.... Aangezien er een Walmart vlakbij onze camping was, zijn we daar eerst heengereden en hebben we de koelkast weer aangevuld. We hebben daar pompoenpittenbrood ontdekt en dat smaakt prima en is niet gezoet. Wel 3,74 dollar voor een 3/4 brood... Coen ging in z'n blote bast (en met vakantie-baard) even gratis WiFi-en bij de ingang van de supermarkt en bleek vervolgens voor zwerver te worden aangezien, hij kreeg van verschillende mensen dollar biljetten aangeboden en water (heeft ie beide netjes afgeslagen). Ook kwam er een politieman naar hem toe of alles in orde was. Ha, ha!

Na de boodschappen zuidoostwaarts gereden over de Hoover dam en langs het stuwmeer. We lieten Nevada achter ons en kwamen in Arizona. Kaal, woestijnachtig, we zagen wat armoedige huisjes, soms caravan's met schuurtjes van golfplaten. Daarna weer hele luxe villa's met dubbele opritten en golf courts in de stad Kingman. De weg oostwaarts liep deels samen met de beroemde Route 66. Hier hebben we een stop gemaakt voor de foto bij het bord en om te tanken. De linkervoorband was zacht dus Coen en Eric hebben dat euvel verholpen. Vervolgens ben ik maar eens achter het stuur gekropen. Fijn voor Eric om ook even te relaxen en ik wilde die vrachtwagen ook wel eens even uitproberen. De vrouw-onvriendelijke opmerkingen vanaf de 'achterbank' heb ik maar even gelaten voor wat ze waren. Tenslotte heeft geen van de boys nog een rijbewijs en bovendien mag je de camper pas besturen vanaf je 21e. De rit ging prima en ik kreeg er echt lol in. Het landschap werd nu snel groener. De weg was wat heuvelachtig, maar niets verraadde dat we al zo dicht bij de Grand Canyon waren. Je verwacht een gebergte, maar het ravijn/de kloof ligt verborgen in de hoogvlakte. Om 14.00 uur arriveerden we aan de rand van de Grand Canyon, op de helikopterplaats. Nog niets van de Canyon gezien en de eerste kennismaking zou dus vanuit de lucht plaatsvinden. Na even wachten en een instructie (natuurlijk, we zijn in Amerika) werden we opgeroepen. Sieme mocht naast de piloot zitten, maar we hadden allemaal goed zicht. Wat een geweldige ervaring! We vlogen nog even over bos en ineens waren we boven de prachtige Grand Canyon. De middagzon gaf aan beide zijden een heel ander beeld. Maar we vlogen een hele ronde en hadden dus het beste van alles. Inclusief flinke turbulentie in verband met de wind. Onbeschrijflijk, deze natuur, de grootsheid. Hier kan je alleen maar ontzag voor hebben en je heel klein bij voelen. Na een half uur stonden we weer aan de grond, blij dat we dit gedaan hebben. Vervolgens naar de camping, vlakbij. Na de incheck hebben we de camper op onze plek geparkeerd en zijn we wandelend op weg gegaan naar de rand van de Grand Canyon. Opnieuw fantastische uitzichten en 'stunning views' met de ondergaande zon. De Dijkstra's waren natuurlijk weer de durf-al's die zonodig buiten de paden op uitstekende rotsen vlak boven de afgrond foto's moesten nemen. Als moeder heb je dan het hart en je maag in de keel en de tranen in de ogen. Toen dat avontuur goed was afgelopen, bleek Christian weer zoek... en het begon donker te worden. En ik was niet vergeten welke les Jeanette en Claude hadden geleerd toen ze hier enkele weken geleden waren: when it is dark in the Grand Canyon, it is dark in the Grand Canyon! Eric is gaan zoeken en wij beloofden op dezelfde plek te blijven. Een half uur later kwam hij terug, nog steeds alleen. Toen gezamenlijk naar het visitor center en daar vonden we Chris gelukkig terug...

We zijn veilig met de bus terug naar de camper gegaan, waar we gelukkig met z'n zessen aankwamen. Daar hebben we gebarbecued. Stefan heeft er een salade bij gemaakt. Weliswaar aten we in het donker, maar met wat biertjes voor de boys en een wijntje voor ons en spelletjes black magic erbij toch gezellig. Tot een discussie tussen de Dijkstra's (over zo iets stoms als een pakje sigaretten) duidelijk maakte dat we allen moe waren. En dus lekker slapen in de camper.