De zonsverduistering

Zondagavond na het Belgische bier kwam het gesprek op drugs, alcohol en wapengebruik, waarvoor in de USA en Nederland natuurlijk heel verschillend beleid geldt. De Amerikanen vragen zich af hoe er in Nederland met drugs en alcohol wordt omgegaan. Toen kregen we het over wapens. In Wyoming is iedereen vanaf middelbare school verplicht een schiet-certificaat te halen. Je vraagt je af waarom, maar de grote afhankelijkheid van de veestapel in deze staat heeft ermee te maken. Regelmatig wordt het schieten geoefend. Baylor bood vervolgens aan de jongens aan om de volgende ochtend even naar een ranch van een vriend te gaan waar ze regelmatig schieten. Er begonnen een paar ogen enorm te glimmen. Eric en ik waren nog niet meteen overtuigd, maar ja het was voor jongens natuurlijk wel een mooie kans. Randy en Baylor garandeerden hun veiligheid en uiteindelijk besloten we dat Eric ook mee zou gaan. 

Zo zijn de heren dus om 06.30 uur opgestaan, zo vrolijk heb ik de jonge garde in de vroeg ochtend nog nooit gezien. Na een korte rit naar de ranch hebben ze eerst een instructie gehad en vervolgens hebben ze op een lege emmer geschoten met een pistool en een geweer. En ze hebben met een handboog geschoten. Het lukte Eric en Sieme om ook een pijl af te schieten (die van Sieme was zelfs naderhand niet meer terug te vinden in het weiland). Toen ze rond 08.45 uur terugkwamen waren ze vol verhalen. Ze hadden het heel gaaf gehad. Bij de boys kwam het hoog in de top 10 van hoogtepunten van deze reis. En iedereen was nog heel!

Terwijl de heren naar de ranch waren, heb ik de camper schoongemaakt. Na het ontbijt hebben we de laatste koffer ingepakt en de voorbereidingen getroffen voor de zonsverduistering.

Direct achter de achtertuin van Randy hadden we een A1 locatie. Namelijk het plein van zijn school. We hebben er stoelen neergezet en hadden het plein vrijwel voor ons zelf. En toen was het wachten, met de eclipse-brillen in de aanslag. 

Rond 10.22 uur was het eerste hapje uit de zon. De maan schoof ervoor. Het werd al snel schemerig en de zon gaf minder warmte. Het leek namiddag. Steeds groter werd de hap uit de zon. Tot er een smal streepje overbleef. We hadden het idee 's avonds in een stadion te zitten met één felle schijnwerper, want ook een streepje zon geeft veel licht. Er ontstond een ondergaande zon van 360° rondom ons. En het werd helemaal donker. De krekels begonnen te tsjilpen. Dit magische moment duurde 2 minuten en 30 seconden. Er ging een applaus op in de stad en op de heuvels. Wat een bijzonder natuurverschijnsel en wat bijzonder om erbij te zijn!